Francis je tridesetogodišnji mladić iz Gvineje Bisau, koji stiže u Berlin u potrazi za boljim životom. No bez dozvole za boravak i rad, to se pokazuje kao izrazito teško. Nakon što suprotstavljanje nasilnom poslodavcu završi incidentom, Francis se za pomoć obraća tajanstvenom Reinholdu, neurotičnom i ekscentričnom kriminalcu ovisnom o seksu i opijatima, koji ga uzima pod svoju zaštitu.

Berlin Alexanderplatz, avangardni klasik Alfreda Döblina iz 1929. godine, u književni kanon upisao se zahvaljujući svojoj revolucionarnoj književnoj tehnici, koja je u nekim svojim aspektima prisvajala rješenja karakteristična za likovnost i film (npr. kolažiranje i montaža slika i zvukova). Stoga nije ni neobično što je čak triput adaptiran za veliki ekran. Najpoznatiju ekranizaciju potpisuje Rainer Werner Fassbinder, koji je Döblinov roman pretvorio u seriju od 14 epizoda, koja je ponegdje u svijetu imala i kinodistribuciju.

Četrdeset godina nakon Fassbindera u koštac s Döblinovim tekstom uhvatio se Burhan Qurbani, njemački filmski redatelj afganskog podrijetla. Qurbani je industrijsku buku Weimarske Republike zamijenio suvremenim multikulturalnim Berlinom, a njegov Franz Beiberkopf postaje migrant iz zapadne Afrike obilježen traumom prelaska preko mora. Ono što i dalje povezuje Franza i Francisa je gotovo tragični prkos kojim zahtijevaju centralno mjesto u društvu koje ih uporno gura na stranu.

Qurbanijeva obrada Döblinova predloška stilom je bliža mafijaškim epovima Forda Coppole i Briana de Palme nego Fassbinderovoj nešto komornijoj studiji karaktera. No obojica koriste priču o kratkome usponu i dugome padu kao zrcalo u kojem se ogledaju sve mane suvremenog njemačkog društva.