Sredinom 1950-ih mladi Henry Hill iz Brooklyna oduševljen je mafijom pa počinje raditi za Paulieja iz obitelji Lucchese te se sa suradnicima Jimmyjem i Tommyjem uspinjati u kriminalnoj hijerarhiji.

Scorsese se svojim magnum opusom vraća gangsterskoj tematici u formi biografsko-karijernog epa epizodne strukture, labavo utemeljenog na stvarnim osobama i događajima iz knjige scenarista Nicholasa Pileggija. Dobri momci obiluju mafijaškim protokolom i decorumom, na neki način suprotnom neobuzdano-animalnoj prirodi likova koji ih slijede, ali korištenjem frenetičnog montažnog ritma, pripovjedne i karakterne zasićenosti, brbljavosti i brzog premještanja u prostoru i vremenu (1955 – 1980) Scorsese ipak stilski reflektira njihov stav prema konvencijama.

Dobri momci u kina stižu tri mjeseca prije Kuma III (The Godfather: Part III, 1990), kojega u kritičkim prikazima u potpunosti zasjenjuju, izbijajući na nekim listama najboljih djela žanra čak ispred neprikosnovene Coppoline jedinice. Opsesivna posvećenost kostimografiji i scenografiji, intenzivne glumačke pripreme i metodske opsesije trija Liotta – De Niro – Pesci, ali i brojne improvizacije s navodnim psovačkim rekordom američkog filma, širok raspon nasilja od spontanog do proračunatog (s brutalnošću koja seže i do groteske) – sve to Dobre momke čini neposrednijima i dinamičnijima od klasicističke, gotovo operne pojavnosti Kuma III, a pružilo je i nadahnuće nadolazećim stvaraocima priča o usponu i padu pojedinaca u zanimljivim vremenima, u rasponu od Kralja pornića (Boogie Nights, 1997) do serije Sopranosi (The Sopranos, 1999-2007). Joe Pesci nagrađen je Oscarom za sporednu ulogu.