1950-ih godina američki pisac William Lee kao iseljenik živi u Mexico Cityju, gdje vrijeme provodi po barovima zavodeći mladiće. Jednoga dana na ulici spazi Eugenea Allertona, razvojačenog Amerikanca s kojim stupa u odnos. No Allerton je emocionalno nedostupan, a situacija je dodatno otežana Leejevom ovisnosti o heroinu. Izlaz iz slijepe ulice Lee će potražiti u yagéu, biljci sa psihotropskim učincima iz ekvadorske džungle.

Nakon uspješne suradnje na Izazivačima, redatelj Luca Guadagnino i scenarist Justin Kuritzkes prihvatili su se adaptacije Queera, kultnog romana predstavnika beat generacije Williama S. Burroughsa. Burroughs je roman napisao pedesetih kao svojevrsni nastavak svog proznog prvijenca Junkie, no svjetlo dana ugledao je tek 30-ak godina kasnije. Guadagnino i Kuritzkes vjerni su predlošku, no razrađuju njegove nadrealističke elemente i nadograđuju ga naknadnim komentarima urednika Olivera Harrisa i samog Burroughsa, koji je roman pisao čekajući suđenje za ubojstvo iz nehaja svoje supruge Joan Vollmer.

Queer je stoga zanimljiv iz niza razloga: kroz Burroughsovu autobiografsku epizodu vjerno oslikava LGBTQ scenu vremena i život američkih iseljenika, posebice beatnika, koji su u zemlje globalnog juga bježali od konformizma poslijeratnog SAD-a. Istovremeno, to je film o potrebi za intuitivnim povezivanjem mimo konvencionalne komunikacije, pri čemu žudnja postaje transformativno i transcendentalno iskustvo. Najveće odstupanje u odnosu na predložak stoga se odvija na samome kraju, gdje Guadagnino oslanjajući se na koreografiju i asocijativnu montažu Leeju i Allertonu omogućuje trenutak prolaznog, ali izrazito snažnog prožimanja u duhovnoj sferi onkraj tijela i govora – točki u kojoj se njihovi identiteti stapaju i razgrađuju, a što im je u (inače nedovršenu) romanu bilo uskraćeno.

Queer se ističe i odličnim nastupom Daniela Craiga, koji igrajući Leeja vješto balansira između egzibicionizma i ranjivosti, humora i melankolije.