Mladi Japanac utrčava u kino tražeći zaklon od pljuska. Na repertoaru je Kod Zmajevih vrata, wuxia klasik Kinga Hua iz 1967. koji je tajvansku kinematografiju pozicionirao na međunarodnoj karti filma. Dvorana djeluje prazno: u glomaznome gledalištu nekad premijernog kina sjedi svega nekoliko gledatelja. Među njima su i glumci iz Huova filma koji gledaju sebe na velikome ekranu. Za blagajnom sjedi hroma djevojka, koja čezne za mladim projekcionistom. Iz dana u dan dolaze na isto radno mjesto, no uvijek se mimoilaze. Jesu li likovi koje gledamo uistinu ljudi ili tek duhovi koji odbijaju otići? Posljednja je projekcija u radnome vijeku kina i sve je moguće.

Tsai Ming-liang majstor je priča o urbanom otuđenju, kojima je artikulirao psihološke posljedice do kojih su doveli nagla urbanizacija i ekonomski boom Tajvana. Virtuozno koristeći ritam, prostor i koreografiju tijela, te nastavljajući se na estetiku filmova Bustera Keatona, Chantal Akerman i Houa Hisao-hsiena, Tsai se prometnuo u jedno od najutjecajnijih autorskih imena 1990-ih.

Zbogom Krčmi kod zmajevih vrata jedan je od njegovih najboljih filmova – elegična priča o posljednjim danima filmofilije staroga kova u Taipeiju (i šire), koja se ubraja među najljepše i najneobičnije posvete čaroliji kina.